Kościół Średnia Wieś

Kościół ten jest najstarszą drewnianą świątynią katolicką w Bieszczadach. Wzniesiony został w drugiej połowie XVI wieku jako kaplica dworska. Do powtórnego uposażenia kościoła doszło w 1727 r., za sprawą Katarzyny z Oraczewskich Balową. W latach 1959-68 został gruntownie wyremontowany, wymieniono belki, wykonano oszalowanie wewnątrz i stolarkę okienną, a dach pokryto gontem. W latach 80-tych powiększono kościół poprzez dobudowę wieży oraz wycięto otaczające go stare dęby, a w latach 90-tych dobudowano drugą zakrystię. Kościół położony jest na niewielkim wzniesieniu. Zbudowany z drewna, konstrukcji zrębowej, zewnątrz obity gontami. Kamienna podmurówka osłonięta jest fartuchem gontowym. Więźba dachowa natomiast jest storczykowa. Prezbiterium zwrócone jest na południe, stosunkowo krótkie, zamknięte trójbocznie. Przy nim od strony wschodniej znajduje się zakrystia, zbudowana na planie kwadratu. Nawa jest szersza, prostokątna o stropach płaskich na jednym poziomie. Wnętrze oświetla sześć okien wielokwaterowych z gzymsem nad i podokiennym. Wejście do kościoła znajduje się od północy. Szczyt częściowo jest szalowany deskami, częściowo gontem posiadający jedną kalenicę dla prezbiterium i nawy o lekko wklęsłych połaciach. Na środku dachu znajduje się drewniana wieżyczka, ośmioboczna, ażurowa, zwieńczona baniastym hełmem i krzyżem żelaznym, w której umieszczona jest sygnaturka datowana na XVIII w. Na końcach kalenicy znajdują się drewniane balasy datowane na XVII w.

Wejście stanowią bliźnie odrzwia w kształcie „oślego grzbietu”. Wewnątrz kościoła na ścianach nawy i prezbiterium naszą uwagę zwróci polichromia figuralna i iluzjonistyczna, z I połowy XVIII wieku. Przedstawia ona niebo, z symbolem oka oraz 7 aniołków z różnymi wyrazami twarzy: od euforii, radości, aż do niepokoju i zagubienia. Ołtarz główny to piękny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVIII w. W prawym, bocznym ołtarzu znajduje się obraz św. Katarzyny Aleksandryjskiej, w lewym zaś postać św. Stanisława biskupa krakowskiego, wskrzeszającego Piotrowina. Najmłodszym wyposażeniem jest 14 stacji Drogi Krzyżowej, które wykonał jeden z najsłynniejszych ludowych twórców bieszczadzkich - Jędrek Połonina (Andrzej Wasilewski).

Zabytki ruchome znajdujące się w kościele, objęte ochroną konserwatorską:

Zespół wotów XVIII-XIX -wiecznych:

Poduszka o wymiarach 13x11 cm.;
Poduszka o wymiarach 15x13 cm.;
Poduszka o wymiarach 19x16 cm.;
Poduszka o wymiarach 14x13 cm.;
Poduszka o wymiarach 18x15,5 cm.;
Puszka o wymiarach 17x13,5 cm.;
Puszka o wymiarach 23x20 cm.;
Poduszka o wymiarach 23x18,5 cm.;
Miedzioryt św . Heleny o wymiarach 9,5x7 cm.;
Miedzioryt przedstawiający niezindentyfikowaną świętą o wymiarach 31,5x29,5 cm.;
"Bukiety" o wymiarach 47,5x36 cm.